Kır Kahvesinde… Şiiri - Haydar Demoğlu

Hani;
O Kır kahvesinde buluşacaktık,
Ellerimi avuçlarına alacaktın ya sen,
Güzel gözlerinle, el falıma bakacaktın,
Dudaklarını, sevda sözleri ıslatacaktı,
Geleceğimizi planlayacaktık
Elele, göz göze doyumsuz olacaktık.
Umutla, coşkuyla yarınlara bakacaktık,
Hani, hani nerde...
Hep, tık, tık, tık…
Takılıp tıka, tıkda kaldık
Bir de, gıpta edecek derdin, bizi görenler,
Hem boş laf, hem hayalmiş bunlar,
Beklet ipte gelmeyişinden,
Zindan oldu inan, bütün aydınlıklar.
Bir huzursuzluğa büründüm ki, ben;
Gibi; güller ve kanlar...
Yıkıldım, bittiğimi sandım o an,
Yıprattın ruhumu,
Kır kahvesinde, beklettiğin zaman,
Yüzümü güldürmedin, gözüm kan revan.
Demoğlu’nun güllerini, düşürttün ellerinden.
İnsafın kurusun, sana başka ne diyem.
(Haydar Demoğlu-Erzurum)