Kır güvercini Şiiri - İhsan Batmaz Şair ...

Galiba hasta olunca düşmüş yere
Can havliy'le çırpınıyordu ha bire
Yaşatmak istedim bulamadım çare
Can çekişerek öldü, kır güvercini.

Öleceğini sanki hissediyordu
Hem çırpınıyor hem tir,tir titriyordu
Belliki hale yaşamak istiyordu
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Git'gide yavaşladı kalp atışları
Derken, son buldu o kanat çırpışları
Ne acı'ki dondu kaldı bakışları
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Açık bırakınca o iki gözünü
Gördüm onda ölümün soguk yüzünü
Baktıkça tattım sonsuz acı hüzünü
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Düne kadar hep gök yüzünde uçarken
Süzülerek sıra dağları aşarken
Kendince hayatını özgün yaşarken
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Yok artık ne geleceği ne yarını
Sürdürüp'de yaşamak denen harını
Şu alemde boş bırakıp'da yerini
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Geride mahzun koyup arzularını
Garip yuvası ile yavrularını
Bana yıkıp'da veda duygularını
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

İsterdim tüm kuşlar hep baki kalsınlar
Her iki cihanda'da bizle olsunlar
Hayatımıza hep güzellik katsınlar
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

MEVLAM fani yaratmış tüm mahlükatı
Ölüm noktalıyor süren her hayatı
Hepimizi bekliyor toprağın altı
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Velhasıl çekildi şu yalan dünyadan
Hayatla yavrularına doyamadan
Verecek bir hesabı yok en azından
Can çekişerek öldü,kır güvercini.

Şiir no:100.