Kır Gel Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Sesiz bir dünyaya vurdun kendini
Asi bir rüzgarla kır gel bendini
Buralar zindan olmadan dost
Ayrılıklar acıdır bilirsin az çok
Hayat amansızdır çalarsa kapını
Azar sancıların toparlayamasın kendini
Tut yaşamın bir ucundan
Tut ki yıkılmayasın,yanmayasın
İnsan oğlu acımasızdır çalar benliğini
Nafile dövme dizlerini kaldır başını
Can dostum, hewalım, güne gün gibi bak
Aynaların yalan söylemediği gibi
Loş ışıklar altında direnen mum gibi
İnsansak yaşamayı bilmeliyiz, gülmeliyiz
Yarınlara koşmalıyız hem de dim dik
Isısızlık yakışmaz bizlere yakışmaz can dost
Refaha ışık tutmalıyız el ele omuz omuza…