Kır Çiçekleri Şiiri - Muhittin Alaca

Bahar geldi yine, doğa canlandı,
Etrafı sarıyor, kır çiçekleri.
Sen yokken onlarla, dünyam şenlendi,
Teselli veriyor, kır çiçekleri.

Karlar eriyince, coşmuş şelale,
Papatya, gelincik, menekşe, lale,
Sümbüller, mineler, gelerek dile;
Hep seni soruyor, kır çiçekleri.

Kim yapacak yine, cilve ile naz?
Seviyor, sevmiyor, koparmadık az,
Gönül koymadılar, hâlâ o beyaz;
Elleri arıyor, kır çiçekleri.

Aşkta mesafenin, yoktur önemi,
Meltemler estikçe, açar sinemi,
Yüz üstü uzandım, öpüp tenimi;
Kokundan sürüyor, kır çiçekleri.

Güleç yüzün ile, her şey güzeldi,
Görmeyince seni, hepsi üzüldü,
Kimi boyun büktü, kimi büzüldü;
Yad edip duruyor, kır çiçekleri.

Umut var oldukça, diner acılar,
Bülbüller ismini, şakır, heceler,
Seninle bir olup, bazı geceler;
Rüyama giriyor, kır çiçekleri.

Aşkın çırasını, gel yakmak için,
Ahu gözlerine, yâr bakmak için,
Sarı saçlarına, taç takmak için;
Şairin deriyor, kır çiçekleri.

28.03.2021
Muhittin Alaca