Nasılda duruyor iki kır çiçeği yan yana
Birbirlerine bakıyorlar boyları da aynıya
Aralarındaki boşluğu zaman,zaman olsa da
Rüzgarın tatlı,tatlı esişi kapatıyordu baksana
Nasılda özlemişler yetmiyor bu buluşma onlara
Bazen kelebek bazen de arı selam taşıyor bunlara
Hayır,hayır bu aşk yetmiyor kökte buluşmalarla
Bir el bunları alıp saksıda yan yana durdur saya
Hayır bunu da istemiyorlar kır çiçekleri
Yanların da yeni açan üç adet filizleri
Göremez kimsede ezerler onları besbelli
Yada sulamazlar çirkin diye çiçeksizleri
Gördün mü çok güçlü bir fırtına kırdı birini
Annemi babamı hangisi toprağa indirdi belini
Kim olursa olsun birbirini seven bu kır çiçekleri
Yalnız kaldı doğada koruya bilecek mi filizleri
Doğanın kanunu gibi görünüyor bunlar
Hepsinde yaratanın parmağı kesin var
İzinsiz kımıldamaz ne yaprak nede rüzgar
Bu hareketle imtihan oluyor bütün insanlar
3.06.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 3.6.2008 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ö.Ç.M.nın isteği üzerine iki kır çiçeği ben ve sevgilimin yanyana Üçde filiz çocuklarımdır onlar yaşamımı anlatmaya çalıştım çiçeklerle
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!