Kır Çiçeğim Şiiri - Selahattin Yetgin

Çiçekli dallarıma da düştü sonunda kar. Karmakarışık sevdalarımın bedelini ödemek sırası geldi işte. Kaçışlarımın yorgunluğu belirdi bedenimde. Ellerim benim değil, gözlerim eskisi gibi her gülen yüze aldanıcı değil. Ayaklarım inat ediyor yalancı sevgilere yürümeye. Yüreğim, ah o yüreğim yokmu ya? . O olmasa her şey ne kolay olurdu. Ne kolay olurdu, herşeye razı olup yaşamak.
Kaçıyorum senden. Senden ve sevdandan. Kahırlı şarkılara adadım kendimi. Onlarla günümü gün ediyor, ağıtlarla sensizlik dağlarında ayine duruyorum. Nereye kadar gideceğimi bilmesem de, gözlerinden kaçmak bile güzel. Senin acılarını da katıp yüreğime, seninle, ama sensizliğe koşar adım kaçmak öylesine güzel ki, bunu bir yüreğim bilir, bir tek o yaşar o duyguları.
Seni, benim gibi kaçmak istediğin sevdalarından koparıp almıştım. Limanımın kapılarını ardına kadar açıp, seninle fırtınalara göğüs germiştik. Midye gizemli sevdalardan fal tutmuştuk. Sen seviyor'dan başlardın, ben sevmiyor'dan. Sana sevmiyor çıktı, bana seviyor. Şaşkınlığımızı yüreğimize gömdük. Zaman tünellerinde yuvarlanırken, yüreğimizdeki eski aşkların küllerini yeniden eşeledik. Sen gururunu koydun bir kenara, ben yalancı aşklarımı.
Karlar üzerinde yuvarlandık bir zaman seninle. Ellerimizin sıcaklığı ile yüreklerimizi ısıttık. Sen kaçtın ellerimden, ben de gözlerinden. Sen kaçarken gözlerimi seçtin, bende ellerini. Gözlerimiz ve ellerimizle yorgun akşamları çağırdık korku labirentlerinden. Zaman tünellerine dalıp saklambaç oynadık seninle. Sen ebe oldun, ben saklanan. Ben saklandığım yerden ebe oldum, kapattım gözlerimi, sen saklandın yüreğimden, gözlerimden, ellerimden.
Sabır ilmekleri attım yüreğime sonra. En zor hangisi ise onu seçtim. Gül bahçelerine sakladım onları. Karanfilleri severdin sen en çok, ben kır çiçeklerini. Sen dağlara güller ektin, ben yüreğine kır çiçekleri. Günlerce solmasınlar diye azmı bekledik onları. Gözyaşlarımızı bile göstermedik. Çevremize yalancı gülücükler ektik, savrulduk zamanın korkutan saniyelerinde. Gizli umutlar büyümedi, soldular bir bir, tükendiler onlarda, sevdamız gibi.
Olmadı işte. Olamazdı. Bunu sende biliyordun, bende. Kimseleri takmazdık sevmeye çalışırken birbirimizi. Korkularımızı severdik en çok. O korkuların kucağında yaşayamazdık. Korktuk ve koptuk birbirimizden. Yüreğimdeki isyanları bir ben bilirim, bir de Allah.
'Güle güle küçüğüm. Yeni sevdalara yolcu ediyorum şimdi seni. Yüreğini üşütme olurmu. Sakın ola her durakta inme. Basit ve çocuksu aşklarla karanlıklarda kalma. Yanına umudunu da al. Gideceğin yerlerde umutsuz yapamazsın. Beni sakın düşünme, sen kendine iyi bak. Ben nasıl olsa yaşarım buralarda. Sana vereceğim birşeyler olacaktı, onları da unutmuşum bak. Ama olsun al şu canımı, senin olsun. Onu sana adamıştım, seni severken, sana sunmuştum, al yanında kalsın. Günün birinde olur ya, kimbilir belki onu da harcarsın.
Güle güle 'KIR ÇİÇEĞİM'. Yolun açık olsun! ..'