Zincirlenmiş kökleri
Kıraç aç anaç toprağına
Sonsuzluğunda bir başına
Bakımsız susuz
Gül gibi filizlenen kır çiçeği
Kır çiçeğim
Susuz yaz
Kendisiyle kendinde
Ateşler içinde bulmuş
Umut ve tevekküle
Tutunmuş kır çiçeğini
Kurumuş
Kırılgan gül bedeni
Dökülmüş yaprakları
Boynu bükük
Kuru bir dalın
nefesine bile hasret
Yalnızlığıyla yalnızlıklarda
Yaz biter
Ölür
Susuz esintisiz çaresiz
Çiçekleri düşer
Kendi duvaksız boşluğuna
İter tohumları an be an onu ölüme
Kendini yaşama
İlk yağmurla çatlar
Tohumlar yağmura vurgun
Yağmur toprağa
Börtü böcek
Ve zamansız zaman
Büyütür gücünce
Gücünün yettiğince
yaşam kır çiçeğinden
Ansızın vurulur
-Vurulmuştu- boyunsuz boynu
Yüreksiz
Elleri kirli
İri celladın elleriyle.
Kayıt Tarihi : 28.9.2004 12:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HÜSEYİN ÇUBUK
TÜM YORUMLAR (62)