Kır Çiçeği Şiiri - Özgül Özyılmaz

Başıboş bir kır çiçeği
Diğerlerinden yok bir farkı.
Kendi başına anlamsız, belirsiz
Bazen bir rüzgar alır götürür
Bırakır bir dağın tepesine…
Bazen güneş vurur yüzüne
Bazen de yağmurdan bükülür boynu
Salamaz köklerini derinlere
Çünkü..
O zayıf ve güçsüz
Yetmez gücü kimseye..
Bazen yanlız kalır kendiyle
Farketmez kimse onu
Yetmez ki sesi varlığını hissettirmeye..
Bir an gelir fark eder birisi, ilgilenir
Sevinir, nihayet der..
Sürmez çok uzun bu seviniş
Çünkü
Bir anlıktır bu ilgileniş..
Yine yalnız kalır herkesin içinde
Rüzgarın bıraktığı yerde..
Kuşlar, bulutlar, rüzgar, güneş
Ve yağmurdur onun dostu
Hiç biri unutmaz hep hatırlar onu
Bir de çocuklar
İncitselerde onu bazen, aldırmaz
Çünkü bilir içtendir çocuklar
Kirlenmemiş, saf ve temiz.
Bekler kırçiçeği
Olabildiğince güçlü ve mutlu olarak
Bir gün sıranın kendine gelmesini..