Kır Çiçeğim Şiiri - Nevzat İncedere

Öyle mazlum durma şafakların masum yüzlü kır çiçeği
Güneş doğar mağdurların üzerine elbet bir gün üzülme
Kavuşuruz elbet bir zaman bir yerlerde hasretler biter
Biter acılarımız çiğ düşmüş gibi ıslanırız şafak vaktinde

Ellere elemelere nispet yeşeririz bozkırların üstünde
Koy savursun hoyrat rüzgarlar yüzümüze tozu toprağı
Bitmez mazlumların umudu dik dur sarp kayalar gibi
Hala bir ümidim var bilirim yeşilleneceğiz bir mevsim

Baharı bekle kır çiçeğim sararız doğayı senle beraber
Bir avuç ateşsisin gecenin bağrına düşen yıldız gibi
Şafaklara sığmazdı yırtardı karanlık geceleri gülüşün
Bir bahar rüzgârı gibi okşardı tenimi senin her öpüşün

Bu kadar masum durma gönlümün bahar gülü
Acıları, sevdaları anlatır yad ederiz bütün geçmişi
Mevsimsiz solmalar sana göre değil kır çiçeğim
Hangi tohum düştü de yeşermedi kara toprakta