Kıpraşan Duygular Şiiri - Oğuz Yilmaz

Acizce tütüyor bembeyaz dumanı,
İçimde çılgınca kıpraşan duyguların.
Yakmış tütsüleri,karanlık kuytuların,
Tuvalı efsanevi şamanı.

Acımasız bir kor düştü,kıpkırmızı
Kimi akşam hırçınlaşıyor duygulandıkça,
Ne mümkün tutabilmek hırçınlaştıkça,
Delicesine duygulandırabilmek yaşantımızı.

Oydu işte aradığım,alıştığım,belki de
Özlediğim...
Bu bir tutkuymuş,özlemmiş şimdi de
Apansız oldu herşey,tanışabilmek,
Konuşabilmek...

Belki de aşk başlamadan güzelmiş.
Bakışlarında o samimiyet varken,
Sana sezdirmemek için çırpınırken,
Başkaları görmesin diye çabalarken,
Kalpler heyecanla doluyken.

Gözlerim gözlerinin yeşiline odaklandığı an,
Düşer saçlarım önüme, ama bembeyaz,
Anlamaz halinden,kimse ağlamaz,
Kırık dökük bir sevda bu var git dayan

Çaresizliğin,ümitsizliğin,dumanı tüten türküsü
Türkülerin en içlisi,en hüzünlüsü.
Belki de imkansız aşkın üzüntüsü...