KIPKIRMIZI
Kırmızıydı gökyüzü.
Tanıştırıldığımızdaki,
Yanakların gibi.
Bulutların ardına sığınıp,
Saklıyordu yüreğini,
Utanırcasına.
Kırmızıydı dudaklarımız,
İlk kez,
Nefes nefese kaldığımızdaki gibi.
Kırmızıydı dünya,
Tozpembeyi geçmiş olmak için.
Bize mi öyle geliyordu yoksa,
Biz mi çok sıcaktık,
Kırmızı gibi.
Ne çabuk karardı,
O kıpkırmızılar.
Sadece gözlerimiz kaldı,
Kırmızı.
Yada kızarmış.
Evet bitanem,
Yanakların kırmızı,
Dudaklarımız da.
Tozpembe de kırmızı.
Ya şimdi bitanem,
Ya şimdi…
Neden gözlerimiz,
-- kıpkırmızı.
Yaşar KOPUZ…28.01.2007…İst.
Yaşar KopuzKayıt Tarihi : 28.1.2007 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gökyüzündeki kızıllık çok şeyler hatırlattı aniden.Resmini çektim. Hatırladıklarımsa üzdü beni.Sordum işte sadece neden diye. Herkesin bazan sorduğu gibi,ama kime,onamı,kendime mi.
TÜM YORUMLAR (3)