Kıpır kıpır yüreğim… Şiiri - Mehmet Aydemir

Kıpır kıpır yüreğim…

Hani bisküvi ile çayın birbirine özlemi,
Kahve ile bir dilim pastanın uyumu,
Sıcak bir simit ile arasına sürülen peynirin tadı,
Özlemler bırakır yerini ana ve bulur değerini…

Şairin dediği gibi “Tükenir ömür dediğin”,
“Sevdadır aşka dâhil”
“Ömür bir tiyatronun canlı sahnesi”
“Ağlamak gülmenin karanlık yüzü”
Onlarda bırakır yerini ana ve bulur değerini…

Bir bebeğin annesinin tenini tanıması,
Çocukların ilk okumayı öğrendiğindeki hazzı,
Ergenlik yıllarının baharındaki hırçınlıkları,
Gençlikte karşı cinse duyulan arzular,
Onlarda bırakır yerini ana ve bulur değerini…

Zaman hayli geçmiş, yüzünde oluşmuş çizgiler,
Hareket ve tavırlar bırakmış yerini seyre,
Avunur olmuşsun üç beş dost sohbetine,
Yıların yükünü taşıyan o can dostun baston kırılmış,
Onlarda bırakır yerini ana ve bulur değerini…

Atmış beşinde de olsa,
Yetmişinde, sekseninde veya doksanında,
Sen ne bilirsin yaşamadığın yaşın kıymetini,
Yürek inat etmiş ve koymuşsa kafasına,
Yürek özlemini duymuşsa ve kıpır kıpr atıyorsa,
Yürek dalgalara inat… Yelken açmışsa,
Sert rüzgârlar bile engel değilse,
Gönül gözü ufuktaki kara parçasına ve orda kini özlemişse…

Değil duvarlar, demir parmaklıklar ve hatta doksan yaş,
Kim engel….
Kim durdura bilir benim kıpır kıpır yüreğimin özlemini,
Bir ben teslim olmadıkça ana,
Bir ben pes etmedikçe yaşam sevincimden,
Bir ben tanrıma olan özlemi duymadıkça,
Ben içimdeki ikiz kardeşimle birleşmedikçe…
Kim engel…
Evet kim engel…
Benim kıpır kıpır yüreğime…

Mehmet Aydemir 02.01.2014 saat: 22:34 kıpır kıpıe yüreğimin özleme yenik düştüğü ana…