Kınımdan Sıyrıldım Artık

Duydum ki kanarmış, yetimin bağrı
Başında bin dert var, tükenmez ağrı
Haberler verildi, ulaştı çağrı
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Alemi tutmuş bak, garibin ahı
Ezilmiş büzülmüş, yokken günahı
Biraz daha sabret, bekle sabahı
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Hain şehre inmiş, bırakıp dağı
Garibe kurarmış, bomba tuzağı
Yağma eder olmuş, bahçeyi bağı
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Pusuda vurulmuş, bacımın eri
Şehidin cennettir, mübarek yeri
Vurun, vurun beni, dönersem geri
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Cana kastedermiş, kıymetsiz canı
Metelik etmez ki, satsan da kanı
Cümle cihan bilir, gör sende tanı
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Yıkılsın üstüne, dağdaki ini
Yaptığı soysuzluk, geçmiştir bini
Mehmedin bilenir, bilenir kini
Kınımdan sıyrıldım gelirim artık.

Hz. İbrahim ateşe atılacağı zaman, karıncanın birisi başının üzerine bir su damlası almış, kocaman ateşe doğru yürümeye koyulmuş.Bunu gören canlılar karıncaya sormuşlar.

Ey karınca, nereye gidiyorsun? Karınca, sırtındaki su damlasıyla ateşi söndürmeye gittiğini söylemiş.Soruyu soranlar hep birden gülmüş ve `` bu damlayla hiç ateş söner mi? `` demişler. Karınca başını kaldırıp kendisine gülenlere şöyle seslenmiş.

``Olsun, ben bu damlayla belki ateşi söndüremeyebilirim ama hiç olmazsa safım belli olur.