Kindar Değilim Şiiri - Vehbiye Yersel

İnsanları kırmaktan çok korkuyorum,
Nedense hep kırılan ben oluyorum.
İnsanların bir kısmı acımasız, hin.

İstenmediğim eşiğe ayak basmam,
Ben kimseyi kıramam, tutamam kin,
Hep kırılan ben oldum, üzülen de ben.

Ellerim kimsenin cebinde değil.
Anlayamadım gitti, niçin hep ben,
Bakmadım kimsenin üstüne, başına.

Beni ilgilendirmiyor, dünyalıklar.
Herkesin yaşantısı umurumda değil,
Kendi yağında kavrulan kişiliğim var.

Anlayamadım, ne ister benden, insanlar,
Neden durmadan çevirirler entrikalar,
Allah’ım akıl fikir, hidayet, vicdan ver.

İnsanları haksız yere, üzen zalimleri,
Yüce Allah’a havale ettim bu gafilleri.
Merhametin sonsuz, koru rabbim beni.

20.03.2002