Kınayan kınanır....

Ne olursun sen bozma, meclisde bir kimseyi,
Ayıplarına bakıp ta, kınama sen kimseyi,
Bundan daha kötü bir, insan görmedi cihan,
Kınanacak varsa bil, o da nefsindir insan.

Yaşım kırk birçok insan, tanıdım ben yıllardır,
Dinsizi de tanıdım,arsızları da gördüm yıllardır,
Namussuzu da gördüm,karı satanda gördüm,
En ahlaksız olarak,insan bozanları gördüm.

Adama cimri diyorsun, senin ondan farkın ne,
Cimrilik cömertlikmiş, ölçü sana göre ne,
Hayra çıkmaz kuruşun,cömertliğin şerlere,
Ona cömert demezler,inan bizim mecliste.

Sessizse bir müslüman,habire vuruyorsun,
Dili çıkmıyor sana,zavallı sanıyorsun,
Acıyorum zavallı,din fukarası oluyorsun
Seni çulsuz seni,insan bozup kuduruyorsun.

Bir gönül yıkan sanki, Kabe yıkar diyorlar,
Yüz kere Hacca gitse, kabul olmaz diyorlar,
Sen her gün yıkıyorsun, Kabe gibi kalpleri,
Bozuyorsun insanı,hergün köpekler gibi.

Maya sağlam güzelse,bir insan kalp kırar mı?
Hoca önüne çökse,insan adam bozar mı? ,
Sütü sağlam helalsa, başkasını kınar mı? ,
Hele kanı Türk olsa, o haksızlık yapar mı? .

Böylesi inceledim,şeceresini tuttum,
Gece gündüz bekledim, pusularda yattım,
Kapısında bekledim,arka yokladım hergün,
Mayası bozuk çıktı,adam olmuyor birgün.

Besmelesiz fırlama,yahut çıktı abdestsiz,
Anne baba rezildi, çıkmıyor düzgün nesil,
Gece gündüz durmadan, çarpıyor insanlara,
Farkında değil ama,kendi olur maskara.

Bir ayıp gördünse gel, görme kapat sen onu,
Allah der kapatsa kul,ben de kapattım onu,
Büyüklere boş yere, çok büyük dememişler,
Kadın korkmasın diye, sağır rolü yapmışlar.

Kimseyi kınama bak, kınanırsın gör sende,
Ayıplama sakın sen,kalabalık meclisde,
Ya çocuğun kınanır,ya torunun kınanır,
Ben denedim hep gördüm, kınayanlar kınanır.

Büyüklenme, tevazu,kanadını gel göster,
Zavallılara acı,düşenlere yol göster,
Düşene bir de vurma,zaten vuran vuruyor,
Almış bir beddua da,bir an yüzü gülmüyor.

Şimdi burda bir kötü, kadın atacak mıyız,
Herkes yatsa onunla, biz de yatacak mıyız,
Ahlaksız koca kardeş,satar durmaz bütün gün,
Acımadan onları, biz de onunla yatacak mıyız.

Bakıyorum yıllardır, insan kınayanlara,
Mezarda yatar çoğu,bilinmez yerlerde,
Birisi bana sen şöyle olursun arkadaş derdi.
Kendi girdi mezara, her şeyi ortada kaldı.

Bu lafı dedi bana, çok gücendim ağladım,
Gülerek dedi bir de,olasın diyor sandım,
Kaldırdım ellerini,gecenin seherinde,
Bıraktım bedduayı,o mezara girince.

Beddua etmeseydim,nereden bilecektim,
Bedduam mühürlenmiş,hayır dileyecektim.
İlahi! ,Kınayanı, koydun kara mezara,
Küçük sabi yavruyu niye aldın bir kazada.

Artık etmem beddua,biliyorum tutacak,
Bedduam ya seni ya beni nara atacak,
Kızdırma ne olursun, lafını iyi konuş,
Bırak yararsız işi, abdest namaza alış.

Hani yazıyor insan, bozmaz mı birini,
Hergün sende bilmeden,kırarsın belki beni,
Hasetlik fesat çıkmaz,kalbinden artar hergün,
Bir gün iyiysen bel ki,on gün Allahla dargın.

Kardeşim güzel yazdın, kötü laflar olsa da,
Kınama kimseyi sakın,onda o huy olsa da,
Peygamber Eshab,Allah, kınıyor mu kimseyi,
Sen gayrı iyilik yap, ayıplama kimseyi.

07.04.1994//KIRIKKALE