Kınalı Yiğitler Şiiri - Mehmet Coşar

Onlar göklerin en güzel yağmurlarıyla yıkanacaklar...
Ve toprağın en hoş kokulu yerlerinde yeniden boy verecekler...
Ölümün bile korkarak yürüdüğü yollarda birer çiçektiler...
Ve her biri sevdalarına hasret kala zamana yenildiler.

Onlar şeytanın bile günahını sahiplenmediği yerlerde aslandılar…
Kimsesiz cümlelerin daha adları konulmamış canlarıydılar…
Bin sancıyla girdikleri bu masaldan bin acıyla çıktılar ama
Güneşin bile kıskanacağı şafaklarda güle konacaklar...

Onlar varlıklarından hiçbir şey kaybetmeyecekler,
Ve göğsümüzün her iç çekişinde yüreğimizde dirilecekler.
Başımızı yukarı kaldırdığımızda yüzümüze gülümseyecek,
Ve ateş ile suyun dost olduğu iklimlerde bizleri bekleyecekler...

Duanın gözyaşına umut ederek,
Yani diyorum,
Tohumlarda barut kokmasın istiyorum,
Analar kuzularına, körpe kızlar ırmaklarına aksın istiyorum.
Yetsin diyorum,
Şehirler yiğitlerini sele vermesin,
Bitsin istiyorum.

(Diyarbakır)