Kınalı Yapıncak Şiiri - Selçuk Yılmaz

Mona Lisa bakışlarınla sen
Kınalı bir yapıncak,
Savur sarı saçların savur,
Haydi durma savur,
Geçmişin yitik özlemini
Savur şu deli gönlünde,
Bir tarafa savur;
Artık bir kenarda bırak,
Uğruna feda edilse de değerler
Açık kahverengi bu gözlerde ki
Geçmişin hikayesini bir kenara bırak,
X X X
Şafak vakti süzülen karartı sandaldı
Ve küçücük bedende bir can, yalnızdı,
Sessiz ve durgundu o an denizde sular
Vira vira, martı ve kürek sesleriyle
Karşı kıyıya yanaşmıştı canlar;
Kınalı, Burgaz’da buruk bir veda esintisi
Marmara’da var uhrevi bir ninni sesi
Hala oralar duyar özlemini, bekler seni,
Martıların çığlıkları söyler hep hikayeni.
X X X
Ansızın esse de o sert rüzgarlar
Duyulsa da hoyrat dalgaların sesi,
Saçının bir teli dalgalansa,
Uzansa bir el yordamı değmez eli,
Şu karşıda ki başı sisli dağlara..
Uçuşur durur şu sarı perçemleri,
Sevgi, hayat dolu o bakışları şimdi,
Fasıl fasıl ermede her dem baharlar
Belki de kaderin o vazgeçilmezliği,
Çizgisi içinde açıldı sana tüm yollar.
Ege’nin bir kır çiçeğisin, kokusu teninde
Özlemi hep içinde, tanımak seni, sende, seninle......

S.Y. 22. Ağustos 2001