Kınalı yapıncak Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Yaz bütün cömertliğiyle,saklamıştı aşkımızı
Ağaçlar yapraklarıyla,sarmıştı etrafımızı
Sevdamız üç beş aylık bir sergüzeşt değildi elbet
Sözümüz vardı,öümüne sevecektik ilelebet.
Kuşlar şakıyarak eşlik ederlerdi bize
Her bir ağaçta ayrı bir koku bir reçine,
Her çiçekte,başka bir lezzet.
Saklanırken kuytularda, siperdi dallar
Binbir eziyetle,dolaşsak ta iki büklüm
Gülünç müydük günah mıydı desen,
Bir yaz sevdasından kalan o iyi niyet,
Dudaklarda mı kaldı kalbe mi indi?
Ne bile,bile ne de, hesapta vardı sevmek
Yok tu ki art niyet.
Bir orman, bir koruluk, bir korunak
Ağaç dallarının yapraklarının,
Sığınıp hoşgörüsüne aşkı yaşayarak,
Gün geldi üzüldük eyvah son bahar geldi diye
Şimdi çıplak o,dost ağaçlar arasında,
Mümkün müydü? masum sevdamızı gizlemek
Bir yaz boyu aşkımıza şahit suç ortaklarımız
Bize verdikleri hediye,ve tanrı lutfetmiş aşkı yaşayalım diye
Şimdi rengarenk yapraklarla gurubun olduğu yerde,
Kimbilir kaç milyon kere gizlenipte börtü, böcek
Dşisi erkeğiyle,göz, göze dudak, dudağa
Yanyana, cananıyla kaç milyon böylece sevdalıyı,
Hiç bir şey hiç bir savaş, yokedemezdi asla.
Aşkı yaşayacaklar,ulu orta ya da gözlerden ırak
Sevda,bin yüreğinden darağacına asılsa.

2008-Kasım-Ankara