Kınalı kuzuyu kurda vermişler.

Kınalı kuzuyu kurda vermişler.
Kokarcaya miki anber sürmüşler.
Arılar ormanda petek örmüşler.
Ayının yediyi bala acirım.

Güneşin altında yanmış erimiş.
Hazan vurmuş yaprakları kurumuş.
Nemli topraklarda kökü çürümüş.
Meyvesi olmayan dala acırım.

Suratını asmış kaşını çatmış.
Hayatı boyunca çamura batmış.
Derdin anlatamaz dilini yutmuş.
Ağzı var dili yok kula acırım.

Onlar çoktan veda etmiş dünyaya.
Ne bir atlı kalmış nede bir yaya.
Varlığı karışmış hayel rüyaya.
Yolcusu tükenmiş yola acırım.

Geçimini bedavadan sağlamış.
Her kapıda almak için ağlamış.
Hayatını el aleme bağlamış.
Ondan bundan alan ele acırım.

Asla ayirt etmem fakir zengini.
Bilemem insanın için rengini.
İsterimki her kes bulsun dengini.
Hoyratın sardığı bele acırım.

İnsan vardır bahar eder yaz eder.
Kul vardırki duman eder toz eder.
İnsan vardır düşünmeden söz eder.
Boş kelam eyleyen dile acırım.

Beyaz gülün dallarını kırdılar.
Gülü bülbüllere hormu gördüler.
Kopardılar bir baykuşa verdiler.
Zalimin elinde güle acırım.
i