Kınalı Kuzularım Şiiri - Sabiha Serin

KINALI KUZULARIM

Nasılda minicikti o yumak elleriniz
Mis gibi kokardı pamuk yüzleriniz
Sizle geçen o uykusuz gecelerimde
Ilgıt ılgıt emzirdim sizi ak sütümle
Koklamaya kıyamazdım kınalı kuzularımı
Derken bir gün emeklediniz yumak yumak
Sonrada yürüdünüz çimenlerde koşarak
Manolyalar, Güller,Papatyalar tüm çiçeklerin
Bir başka gülüyordu tomurcukları sizinle
Nihayet ikinizde okullu oldunuz
Taradım mis kokulu saçlarınızı öperek
Gönderdim okulunuza el sallayarak
Ne güzeldi sizinle ödev yapılan geceler
Dökülüyordu dilimizden sevgi dolu sözcükler
Derken Lise, Üniversite geldik yolun sonuna
Aktı zaman geldi ayrılık saati boşuna
Kanatsız kuş gibi aranızda koşan ananızın
Kırılmıştı kolları, ayrıldı kınalı kuzularından
El salladı ardınızdan boğulan hıçkırıklarıyla
Çünkü biliyordu sizinle kavuşmanın çaresizliğini
Geriye kaldı sadece gözyaşlarımın izleri
Hüzünlü yalnızlığımda gizlice kokladığım
Ter kokulu eski bir giysinizdi tesellim
Artık sizde şimdi aldınız yavrunuzu kucağınıza
Anne ve Baba olmanın keyfini sürün yavrunuzla
,Dilerim yüzünüz de hep taze güller açsın
Yarınlarınız güzel,mutluluğunuz sonsuz olsun.

SABİHA SERİN I
Araştırmacı Yazar