Kınalı Kuşum Şiiri - Ethem Turan

Bir bahar mevsimiydi
Kış bitimi, kınalı kuş gibi hem çok güzel
Hemde çok narindin
Tabiatta bir sancı vardı seni tanıdığımda
Canlanıyordu her bir fidan
Kabuğunu yırtarcasına
Bir an önce Güneşe merhaba deme yarışıydı
Yaprakların savaşı
Hayata merhaba demeydi belkide bu yarış
Bu canlanışta bir sevda doğdu
İstemeden,anlamadan
Yenibir çığırdı bu gönül sayfamızda
Hiç bir şey tam değil
hiç bir şey uygunda değildi
Yaralı iki kalp bir birinde teselli arıyordu belkide
Herkes bir birinin dilinden anlıyordu
Yada biz öyle olduğunu zannediyorduk
Hiç bir şey gönlün sevmesine engel değil di
Sevip bağlanması kadar kopup gitmesinde olduğu gibi
Mantığımızı teraziye koymadığımız sürece
sevgi kefemiz hep ağır basandı
Olmazlarımız suskunluğumuzdu
Öncelikler belirlendiğinde önceliğimdin
Mevsimler gelip geçsede sonbahar başkaydı
Daha çok gezerdik
Serin esen rügara karşı sarar korurdum seni
Yere düşen yapraklara bakar
Dalından kopuştaki hüzünde mutluluğu görür
Gözlerim güler daha sıkı tutardım ellerini.
Uçup giden yaprağın yanlızlık türküsünde
Varlığının sevinci mutlu kılardı yüreğimi
Şimdi mevsimlerden yine sonbahar
Yine yapraklarda ayrılış isyanı ve yok oluşlar
Sımsıkı tutmak istiyorum yine ellerini
Karamsar gökyüzünden
Sızan Güneş ışığım olmanı istiyorum
Tüm yok oluşlara,dönmemek üzere gidişlere inat
Kınalı kuşumu özgürlüğüne saldım
içimdeki umutları uçursun
Güneş ışıklarının sızdığı yere bıraksın diye...