Kalpaklı’dan kalkan keklik,
Uç’tu da, incirli pınara indi.
Kekliğin ötüşündeki âhenklik,
Dinledim; yaramın acısı dindi.
Ötme kekliğim ötme ben gamlıyım
Gurbet eller de ben gözü nemliyim.
Kekliğimin alnı, kınalı kınalı
Sevinçliyim artık, yârimi analı
Bakma yârim n’olur mânâlı mânâlı
Ötme kekliğim ötme ben dertliyim
Yârimden uzaklarda kara bahtlıyım.
Kekliğim palazlamış yine baharda
Kana kana su içiyor,karşı ki aharda
Ben ise gurbetteyim,hemde kaharda
Ötme kekliğim ötme ben kaharlıyım
Gurbet eller de ben âh-u zarlıyım.
Kekliğim palazlarıyla,havada uçuyor
Çarptıkca,kanat sesleri içimi açıyor
Yârimi hatırladıkca yüreğim acıyor
Ötme kekliğim ötme ben perîşânım
Yârime kavuştuğumda ancak âl-i şânım.
Mevlüt Bicik
08.05.2006 saat 14.07
Esslingen
Kayıt Tarihi : 8.5.2006 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!