Kınalı Keklik Şiiri - Teyfik Karadaş

Yaylalarda kanat çırpar uçardın
Soğuk pınarlardan sular içerdin
Kar yağarsa engin yere göçerdin
Döşünden vuruldun kınalı keklik

Ardıca dikene yuva yapardın
Sekiz on yavruya yalnız bakardın
Karganın sesine caka satardın
Dişinden vuruldun kınalı keklik

İlkbaharda yeşilliği severdin
Günde üç öğün ne bulsan yerdin
Şahinle kartalla bitmezdi derdin
Başından vuruldun kınalı keklik

Âşıktım sesine her gün beklerdim
Ötüşünü saatlerce dinlerdim
Sen öttükçe ben gönlümü eğlerdim
Eşinden vuruldun kınalı keklik

Seni vuran avcı iflah olmasın
Bir gün doysun üç gün karnı doymasın
Bu dünyadan muradını almasın
Kaşından vuruldun kınalı keklik

Şair Teyfik ölümüne üzüldü
Gözlerinden kanlı yaşlar süzüldü
Yavruların baş ucuna düzüldü
Peşinden vuruldun kınalı keklik