Kınalı Anam Şiiri - Durmuş Kaya

Bana ellerini ver ana,
Öpeyim!
Bana ellerini ver!
Bizi böyle ayrı bırakmasın kader!
Bana böyle hüzün kusmasın gökyüzü,
Sıkıştırmasın yer!
Bana ellerini ver ana,
Ellerini ver!

Dualı sular getirirdin Kabe’den
Ellerinle dualı sular içirirdin
Bana bir zeval gelmesin diye yüreğini
İğne deliğinden geçirirdin

Hep benim için süpürge ederdin
Neden kınalı saçların darmadağın!
Neden göz kapakların sarı
Neden ellerin kuru ana
Ellerin kuru?
Saçlarımı okşamıyor!
Öpmüyor beni dudağın!

Seni ellerimle koymak varmış kaderde,
Yeşil çamları küfüldeyen eteğine
Bir dağın!

Bu bayram öpemiyorum ellerini
Bu bayram sensiz geçiyor!
Bu bayram bayram değil!
Bu bayram hüzün dağlarını bindiriyor tepeme!
Bu bayram, ah bu bayram!
İlklerin ilki!
Bu bayram anam ah!
Kınalı anam
Başucumda değil ki!

Sana fatihalardan
Sana yasin’lerden çelenkler gönderiyorum
bu bayram!
Bu bayram ilklerin ilki!
Bu bayram saçlarımı okşayan
Anam değil ki!

Tanrım,
Ne de amansız kuruyor ecel tuzağını
Hikmetinden sual olunmaz ama
Şu kara toprağa verdiğim can
Çözdü aklımın bağını!

Nasıl bilebilirdim
Ansızın gideceğini!
Babacığım gelip rüyalarına
Alıp götüreceğini!

Bu bayram ağlayacağım ana,
Mezarının başında
Gözyaşımla ıslatacağım toprağını.
Sana yasinden çelenkler göndereceğim
Fatihalardan çelenkler...
Kabul edecek misin?

Kulağıma geliyor taa uzaklardan sesin
“Beni affet” diyemedim
Affedecek misin?