Kına Yaksınlar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kerem çobanlardan sormuş Aslı ‘sını,
Kurtlardan, kuşlardan,
Dağlardan, derelerden,
Tanıdık-tanımadık herkesten sormuş,
Yeri gelmiş, el-avuç açmış kurukafalara.
Ne bilsin kurukafalar nerede olduğunu Aslı ‘nın,,
Kurukafa ne yapsın, Kerem ‘e nasıl yol göstersin?
Ben seni kimselere sormadım,
Tanrı ‘dan istedim,
O versin.

Veremle Kerem neden birbirlerine kafiyeli,
Ben neden kafiyeliyim sana,
Birbirimize bunca benzeyecek ne halimiz var?
Kerem ‘i zindanlar eyleyememiş,
Beni de dağlar.
Bilmez misin ki; benim de ağzımdan dökülür bir ateş
Günlerden bir gün, Kerem gibi.
Beni de
Yakar.

Yaksın gözünü sevdiğimin ateşi,
Sanki yanmamış bir yanım mı kalmış?
Kerem ‘e, Mecnun ‘a saygım vara,
Ferhat ‘a, Kamber ‘e saygım var,
Zira, benim gibi erkekçe sevmiş sevince onlar,
Benden sonra da kına yaksın bari,
Yakanlar.

(KAFES İsimli Serbest Şiirler 'inden > 83-84/100)