Kin ve öfke 20.09.2024. 11.30

**"Kin ve Öfke Duvarları"**
😬
Seninle yaşadığım her ne varsa,
Üstü açılmayacak şekilde kapattım.
Artık her şey öyle dağınık kalsın,
Toplamaya ne gerek var,
Ne de değeri kaldı gözümde.
Bir zamanlar içimde yeşeren umut,
Şimdi kurumuş bir çiçek gibi.

Kim? Senin için mi?
Sana öfke duvarları ördüm, be adam,
Her bir tuğla, bir hayal kırıklığı,
Her köşesinde derin bir yara saklı.
Bundan sonra herkese her şey olurum,
Ama sana…
Sana bir hiç olurum.
Yüreğimdeki sevda,
Artık bir anıdan ibaret.

Senin için kin ve öfke duvarları ördüm,
Taş taş üstüne koydum,
Her birinde bir acı,
Her birinde kaybolmuş bir ben.
İçimdeki ateşi,
Bir duvar gibi yükselttim,
Her yanımda yankılanan,
Sadece senin adın.

Nefretimsin artık,
Bir zamanlar sevda sandığım,
Şimdi içimde kanayan bir yara.
Gözlerimden süzülen yaşlar,
Her biri birer hatıra,
Ama artık silinmeye mahkum,
Görmezden geldiğim o anılar.

Bu duvarlar,
Sevdanın yankılarını saklıyor,
Kırıldığım her anı,
Bu kinle sardım içimi.
Ve ben,
Bundan böyle yalnızca kendime aitim.
Yalnızca ben,
Yalnızca bu dağınıklık içinde,
Kendimi bulmaya çalışıyorum.

Öfkem, bir ateş gibi yanıyor,
Sana olan her duygu,
Şimdi yalnızca bir küfür.
Kalbimde bir boşluk,
Ama dolmuyor artık,
Seninle olan her şey,
Bir daha geri gelmeyecek.

Bu duvarlar yüksek,
Ama içimde bir boşluk var,
Yıkılmak için sabırsızlanan.
Senin için kin ve öfke duvarları ördüm,
Ama içimdeki sessizlik,
Bana hiç bitmeyecek bir yalnızlık hediye etti.
Ve ben,
Yalnızca kendim için,
Kendimi bulmayı umuyorum.