Kötü zaman, din imandan ayırmış,
Doğru bitmiş, yalan sesin duyurmuş,
Haram, helâl gibi karın doyurmuş,
Lâl olmuş, denmiyor tövbe, dil gerek.
Kalbler vurdum duymaz, tanımaz hatır,
Duayı bilmiyor,, dolaşır yatır,
Yıllar geçer, sanki ömür kaç satır?
Gönül kazanmaya, sanma gül gerek.
İnsan çoktur, yaşar devri âlemde,
Her can gibi barınırsın hanende,
Allahı zikreder, zerren, tanende,
Can değil, Cennete ancak kul gerek.
Uçuyorsun, gözü bağlı kuş gibi,
Üşüyorsun, yaz gününde kış gibi,
Kendinde değilsin, bağrın taş gibi,
Elbet göçeceğiz, bize yol gerek.
Ne ah ile yaşa, ne de vah ile,
Deniz biter, varacağız sahile,
Bu dünya ne yalan, ne de bir hile,
Niçin yaratıldın? Bunu bil, gerek.
Kul çocuk, kul yetişmiş, kul ihtiyar,
İnsan sevgi ile yaşar bahtiyar,
Bu dünyayı yar sananlar, bulur nâr,
Kin söndürmez yürekleri, kül gerek.
Ramazanım,kimselerde alma ah,
Kul hakkını gözet, çünkü çok günah,
Toprak olur, hükümdarı, kral, şah,
Hakikati ara da sor, bul, gerek.
İstanbul 17 05 2012
Ramazan KılıçKayıt Tarihi : 22.5.2012 23:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)