Kın Kıyamet - 01 Şiiri - Ahmet Ablak

Kın Kıyamet - 01

Dünya da Yokuş; İnişi bela, çıkışı bir umut

Meclislerde sükût: Naiflere kem, kindarlara kın.

Ama rampa içinde rampa Dünya.. Kınında mahşerât…

Hangi zalime cehennem, hangi mazluma cennet.

Kıvrımlı, ateşten derili, diş’i kimlere yakın.

Sahici Üstatlardan, üstat bildiklerimize kadar

Eski kabrinde kaç tane şahsiyet varsa iki eli yakamızda

Gelsin… Gelsin de tez başlayalım etlerini koparıp çiğnemeye

Yolundan gidip de niyetine mazhar olamayanlar, etsin yamyamlığını

Bazı yetmeler adını düşürmesin ağızından, koysun çürümeye.

Tek tükler de süslesin kabrini birbiri ardına çiçeklerle

Bize kaldı, taşımak ufuklarını ilerilere…

Nedir ki pahası,

bir tutam nur serpmenin,

şu köhne yollara, körpe tayların gittiği.

Kaç dirhem çile lazım, neleri yaşamış olmak…

Kaç tane maval okumak var olmayan diyarlardan..

Doğruluk değneğini savurma üstümüze ihtiyar.

İnada bir ömür ödeyebilecek hangimiz.

Vehim çukurlarda ki ömürlerin

Sebebi sizsiniz