Kin Şiiri - Yusuf Işık 3

KİN

gündoğmaya yüz tutarken
ülkemin alaşafağında
bir çakım aydınlık
bir karanlığa uyandım
masmavi bildiğim gökyüzü
homurdana homurdana
belli belirsiz
kime ve neye olduğu belirsiz
can yücel’den aşırma
ağız dolusu küfürler savuruyordu
kızgınlığı dünden kalmaydı besbelli
sevmek,okşamak
sakinleştirmek dürtüsüyle
en sağlam giyitlerimle
fırladım sokaklara
yok bana dokunmaz
boşaltmaz gözyaşlarını umudundaydım
içimde ki bütün korkuma rağmen
öyle ya bu kinin sonu
alev kusan damlalardı
seni aldım yanıma
düşersem yaşamdan aşağı
ellerimi tutarsın diye
bu günler de geçer
masalını anlattım
en tatlı sesimle
ilkin ses çıkarmadı
dinler gibi yaptı
homurtusu sürüyordu
ama geç kalmıştım
infazı durduramadım
en vahşi sesleriyle
intikam alırcasına gürledi
boşalttı ne var ne yoksa
içime dışıma
yağmur adam oldum
şimdi ıhlamur kokusunda
en gözü kara haliyle
içindeki kini kusmasını dinlerken
bütün ıslaklığımla
ellerini arayıp duruyorum…5.11.2013