Kin Şiiri - Adem Güçlü

Bulut siyah,bulut beyaz
Ardından sen bakarsın,ömrüm anlamaz
Soğuk mektupların düşer eşiğe
Yüzlerce kalem izi,hepsi birbirinden kurnaz
Yanılmışım,gerçek yalanları dinlerken
Neden yazdıkların vazgeçtiklerinden az?
Bir ateş yakar benden uzakken düşlerin
Beklettiğin yerdeyim
Dumanı içimde saklı,artık sana varamaz
Koştum da koştum
Sanki ayaklarımın dermanı, koşmakta gibi
Bulamadım,benden ayrı satılmış gülüşlerini
Biz,hep ayrıydık
Senin gülmelerin vardı,kaybolan
Benim vicdanım vardı,elinde kırık
Öyle hazin dokunurdu ki mevsimler
Yağmura sorsan,o bile yağmaya utanır
Ne eller salladım tutkulu merhametlere
Şimdi,vicdanım senden az
Korkma bana öğrettiğin kinden
Sen saklayamadın
Biliyorum
Aslında kimse saklayamaz...