Nasıl ki sel gider de geride kumu kalır
Aşk baştan gidiverir elde zakkumu kalır.
Zakkum öyle bir ağaç al ve ak çiçek açar
Onda hem zehir saklı hem de gizli deva var.
Kimyager Toprak Ana neler neler üretir
Fark etmez onun için tek ona tohum getir.
Acıyı tatlı eder tatlıyı ise acı
İşte böyle emsâlsiz akıllı bir kimyacı.
Topraktan anlamayan su katıp eder çamur
Ehli elinde toprak şekillenen bir hamur...
Topraktır var oluşun kaçınılmaz dokusu
Yağmur sonu kokulan en hoş toprak kokusu.
Çekinme ver ömrünü,sakınma ver gönlünü
O toprakta sonlanır ölümlünün son günü...
Kayıt Tarihi : 28.4.2006 09:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alper Kürük](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/28/kimyaci.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!