Kimya-ı aşk Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bütün kuşları saldım kafeslerinden
Hep birlikte uçtular özgürlüklerine
Sana şiirler yazdım gönderdim
Bestelesinler diye

Radyoda dinlediğim bir şarkı
Eskilerden bir sevgilimi getirdi aklıma
Masumdu gözbebeklerimdeki bütün resimler
Üzülme büsbütün silinmiş ki isimler
Dörtbir yanımda sen
Sen vardın varlıksız naif
Yine döndüm körebe oynadığımız o yıllara
Her geçen yıl her insan her sevgili
Sadece değil ki senelerimi umutlarımı hayallerimi
Her biri benliğimden bir şey aldılar
Ben yürüdüm yolumda onlar bıraktığım yerde kaldılar
Ben senin için ne olmadım ki ne olmazdım isteseydin
Oyunlar oynardık hayata dair
Tiyatro gibi idi hani

Penceresi cumbalı evin kafes arkasında
Yaşmaklı bir güzel olup gelene geçene göz süzerdim
Sana bir başka bakardı gözlerim inkar etme
Kah gamzeli bir fettan
Kah gözleri hareli bir dilruba
Herkes girmek isterdi bizim guruba
Sen sev diyeydi bu oyunlar
Bir şey olmak
Olmak bile bir oyundu bu sevda oyununda
Unutamazsın sanırım o günleri unuttun mu yoksa
Köşebaşındaki bakkal da sen olurdun bense çırak
Şimdi ağlasam yeridir o günleri anarak
Haykırarak
Bunlar sana yazdığım en
En li sen li şiirlerim
Belki gerçeksin belki bir hayal
Gerçeğe dönüşmesini istemediğim bir oyun belki de bu
Ben aşka aşığım bunu bilsen ya hayali sevdiğim
İster şiir niyetine oku aşkım bana cevap ver
Sevenleri ışınladım sevdiklerine
Bütün kuşları saldım kafeslerinden özgürlüklerine

Şimdi gidip çekeceğim içime
Saksıdaki karanfilin mis gibi kokusunu senin yerine

Yüksel Nimet Apel

28-Aralık-2008-Ankara