Kimya Şiiri - Selim Çok

bu toğrağa ineli
özlem bir köz
kimsesiz odalarda eklektik günler
nasıl kuşatılmışız
metafor geceler kapkara
bulutlardan korkuyorum

ölürmüydü dağarcıkların esmer sevdası
onun sevdası delinmiş
senin yanan kafa kağıdın
kentin katmanlarını arşınlayan
uzay deniz yakamozlar uzkalardan gelen imge silah sesi
ve ara sokaklarda karmaşa
adımlar adımlar
korsanlardan korkuyorum

gözlerinde asi kıvılcım
tabutun açık
simsiyah gökyüzün
bir yüreğin vardı senin
konuksuz uçurumlar ve absorbe edilmiş bir çağrı
umuttan korkuyorum