Kimsin Sen Şiiri - Arsen Altan

bastırılamaz bir yazma isteği
üzerine buruşturulup atılma korkusu sinmiş bir kağıt
ve kalemtraş arsızı yumuşak uçlu bir kalem gibi duruyor içimde
demokratik yöntemler uygulayayım istiyorum sözcük seçiminde
herhangi bir baraja takılmasın diyorum hesap kitap kokmasın
olmuyor
ağız dolusu bir küfür tüküreyim hayatın ortasına
derken geliveriyorsun aklıma
hiç olmuyor
zaten hep olmadık yerlerde
beklenmedik zamanlarda gelirsin ya aklıma şaşırmıyorum
peki esas konu nedir
yokluğun diye başlayasım geliyor söze
varlığını tanımlamak gerekliliğiyle birlikte
çünkü varlığının dayanılmaz hafifliği olmaksızın tarif edilemez yokluğun
sen varken
az da olsa varken sen
herşey nasıl bu kadar başkalaşıyor
mutluluğun resmi yapılamayadursun
ben seni çerçeveliyorum bakış açılarıma
sevmek yürekle dokunmak ellerle öpmek dudaklarla tanımlanamıyor
yeni bir lisan konuşuluyor beynimin tüm köşebaşlarında
kayboluyorum adreslerim tarifsiz kalıyor
işte tam burada başlıyor yokluğun
karanlık bir çıkmazda
ve önümü göremeyişimin tedirginliğiyle yavaş yavaş yürüyorum
dizlerim çözülüyor zilleri çalıp kaçan çocukluğum gibi
bir ses versen diyorum bir nefes koksan
bütün kapılar gözlerine açılıyor ama sen YOKSUN
aslına bakarsan hiç varolmadın
benim varlığımsa türk varlığına armağan ilkokuldan buyana
dilersen gidip alabiliriz okul bahçemden
tam andımızı okuttuğum yerden eski günlerden
gerçi biz diye de birşey olmadı hiç
garsona verilen - BİZ e iki soğuk bira - siparişleri haricinde
çekimlenmedi hiçbir yerde birinci çoğul şahıs kipimiz
öyleyse neden bu kadar zor yokluğun
neden hep varmışsın ve bir daha hiç olmayacakmışsın gibi yanıyor canım
yoksa hep vardın ve bilmediğim biryerlere mi saklanmıştın
benim bu kente mecburi saklanmışlığım gibi
neden şimdi bu boktan yerde zamanın geçmesini beklerken
durup durup aklıma gelen
yok yere edilen çocukluk yeminlerim gibisin..
KİMSİN SEN...
KİMSESİZLİĞİM MİSİN...

Ağustos 07 AN-kara