Saat dokuza üç var
Beynimde susmak bilmeyen bir piç.
Yazmalıyım çünkü kafamın içindeki o
orospu çocuğu eziyet ediyor bana ve
nefes kontrolü yada motivasyon
konuşmalarıyla susabilecek bir
şeye benzemiyor.
Sussaydı altı yıldır çoktan susardı.
Dinleseydim susardı.
Dinledim ama ben!
O cesaret alıp daha fazla anlattı.
Bir süre sonra o kadar çok
konuştu ki o ses ben kendimi
duyamaz oldum.
Kim bu ses ne ister benden ?
Korkuyorum be bırak artık sen kazandın
işte sadece sus.
Sen kazandıkça ben yitirdim kendimi.
Kendime verebilecek hiçbir cevabım,
sormam gereken milyonlarca soru var.
Kendini tanımak için kendinden dışarı
çıkmalar falan yalan üstadım.
Çıkıp da geri dönememek var.
O halde kimim ulan ben ?
Ne düşündüğüm kadar aptal
Ne tahmin ettiğim kadar zeki biriyim
Ben kendini bulmak adına fikir fikir
gezen bir soru işaretiyim (?)
Kayıt Tarihi : 16.2.2023 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün kendimizle denize nazır bir yol üstü lokantasında bir bardak sıcak çay ve sarma tütün içebilme ümidiyle. Yalnız ve dostça.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!