Kimsin Şiiri - İlyas Altuner

Elmasa çalmış gözlerin
Öyle diyorsun
Gizemliyim, doğrudur bu
Bilemezsin, ne efsunludur yüreğim
Gizemlidir hayallerim
Yalnızca bana açık
Bunu nasıl bileceksin ki

Ufuklar zaten siyahtı benim için
Bana bulanıp sen de siyahlara bürünmüşsün
Ne zalimim ne de yormayı seven biri
Yalnız kendim yorgunum herhal

Bilemezsin, ne rüzgarlar esti başucumda
Koptum dalımdan, koptum, sürüklendim de
Gocunmadım yine de bu hengamda
Aşktır beni şair yapan
Üşümedim, üşümedim buz kesen kar tanelerinden
Çünkü benimle dillendi hep
Yaz güneşinde bile alnıma soğuk çaldı
Sen beni terk etmezmişsin
Ya neredeydin kuzum
Yalnız dolaşırken sokaklarda
Ben yalnızlığa aşık olurken neredeydin
Söyle kuzum, yalnızlığı mı benden kıskanıyorsun

Aldırdım hep, lakin
Hiç aldıran olmadı yüreğime
Pespayelik sadece yapıştı
Kazıyamadım bir an olsun içimden
Ve kazıyacaktım aşkımı duvarlara
Tırnaklarım sökülmeseydi eğer

Hayallerin varmış, ben bilmiyorum yalnız
Kahin değilim, okuyamam uzaktan esen yeli
Ki söylesin aşkından nağmeler
Terk etmek geliyor içimden
Terk etmek geliyor her şeyi bir anda
Ne yaz güneşi götürebilir beni ne de kışın soğuğu
Beni içimde yılkılanan yangınlar bile götüremedi
Ne azaplarla uyuyamadım aylarca
Kan bastım kabuk tutan gönlüme
Son olmadı bana sonlar
Her sonda bir başka elem
Her sonda bir başka azap var sinemde
Zaten sonsuzum, sonsuz ıstıraplarla doluyum
Hangi azaba uğurlayacaksın beni a güzelim
Ben zaten sonsuz acılar içreyim

Aklım bulanık değil, sadece karmaşık
Baktığım boşlukta hep beni görüyorum
Dağınık saçlarımı okşayacak eller hani
Bakışlarım bulanık
Gözlerimin buğulanmasından
Çayda yudumladım kederleri
Sigaramdan çıkan dumanı sevdim
Beni anlayan yalnızca onlar oldu
Her çekişimde içim sökülüyor
Ve her yudumda kahrediyorum hayata
Niye diyorsun, niyesi yok güzelim
Tiryakiliği seviyorum
Ya beni sevenler nerde, söyle
Kederimi yakıyorum dumanında
Kederimle kendimi yakıyorum

Bu fırtına dineceğe benzemiyor kuzum
Yüreğimde ne yeller esiyor bilsen
Masal diye öykünme
Hüznümün semeresi acıları anlatmadı mı sana
Bırak yalan söylesin şarkılar
Sevinecek nemiz kaldı ki
Yetmez, doymadı gönlüm işkencelere
Daha çok çekecek acıları yüreğim
Zulmedilmeyi sevmeye başladım artık
Ama zulmetmedim hiç

Ağlama, bilirim ağlamayı yalnızlıkla başbaşayken
Ancak hiç denemedim ağlatmayı
Yalnızca ağladım ve
Akıttım yüreğime gözyaşlarımı

Ben azabı sevdim yolum düşende kadere
Ya sen bilir misin böyle hazzı
Azap treninde yolculuk ettin mi hiç
Yürüdün mü uykusuz gecenin koynunda benim gibi

Tanımıyorum ki seni, nasıl seveyim
Senden haber ver bana ya da kimsin
Bu aşk azabında sen de bizden misin