Kimsin Şiiri - Hamza Sabancı

Nesin sen, kimsin?
Ne zaman seni unutmak istesem
Çıkı verirsin bir anda karşıma
Ne zaman söküp atmak istesem içimden
Akıyorsun kalbimin pınarlarına.
Anlamadım, nesin sen... kimsin?
Bir anda Bahar olup, çiçek açıyorsun bahçemde
Bir anda yaprak misali dökülüyorsun istemesem de.
Bazen, yakıp kavuruyorsun,
Bir de bakmışım ki buz kesmişsin bedenimde.
Bir bakmışsın çılgın bir şarkı olmuşsun dilimde
Bir bakmışsın yanık bir türküsün
Bazen de kalbe huşu salan bir ilahi bende…
Nesin sen, kimsin?
Ne ararsın bende?

Çıkarıp atmak geliyor seni içimden
Unutmak, hatıralarını bile anmamak.
Tam unuttum derken, sana söylediğim türkü çalar
Tam unuttum derken,
O türkünün nağmesi olursun kulağımda.
Bir öpücük olursun dudağımda
Işık olursun gözlerimde
Şarkı olursun dilimde,
Nesin sen kimsin?
Ne istersin benden?

Yaktığın yetmedi mi hala yüreğimi
Usanmadın mı, kör zindanlara atmaktan.
Yetmedi mi, hüzün yağmurlarında ıslattığın
Bırak beni gideyim, bilinmezliklerime.
Ben, bir kelebeğim kanadım kırık
Bir günlük ömrüm var, bırak beni gideyim,
Dönemem bir daha, istesem de sana
“Diyeceksin ki; senin bilinmezliklerin benim
Bir günlük ömrün var, oda benim”
Evet, sensin benim bilinmezim
Sensin benim görünmezim
Sensin benim çözülmezim
Bir günlük ömrüm var, oda senin...

Nesin sen, kimsin?
Tam unutacaktım ki seni,
Yine çıkageldin, dolunay gibi doğdun geceme
Güneş gibi aydınlattın gündüzümü
Bir anda, batıverdin yine buluta gizlenerek.
Ve işte o an,
Canlandı bir bir hatıralar yine gözümde
Seni aradım!
Şimdi yoksun, kanadım kırık
Şimdi yoksun, içim buruk
Şimdi yoksun, ne yapayım söyle…
22.02.2011