Kimseye sözüm yok Şiiri - İbrahim Durmaz

KİMSEYE SÖZÜM YOK

Kimseye sözüm yok
Ben beni bana anlatamadım
İçimde sıralı dağlar uçurumlar
Aldı beni, ben beni anlayamadım
Ben bir sevdaydım
Güle ve ateşe ve güle ve ateşe gidip gelen
Taş kesilmiş yer ile gök arası
Nice bana yabancı serüven
Elimde tuttuğum neyin şahikası
Yan yanadır akın akı karanın karası
Kendimi kendimde bulamadım.

Kimseye sözüm yok
Turnalar girse rüyalarıma
Alıp gitseler akan yıldızlara
Sonra bir kanatlı kuş olsam
Rahmetin, ulaşsam yedi katlısına
Ötelere bir yol bulsam
Açılsa bir bir kapılar
Ben içlerinde kaybolsam
Ben beni ararken
Beni bana sorsam
Ben beni bende bulurdum....