Kimseye Ses Etmeden

Sevgiyle döşediğin yollarda yürümekti hayat,
Biraz çekirdek çitlemek belki,
Takılmadan olana bitene...
Takıp takıştırmak,
Sürüp sürüştürmek vakit varken,
Saat ya ölüme beş var,
Ya da beş geçiyor sonuçta
var mı durduran?
Ses etmeden kimseciklere,
Herkesin kendi dünyasına dönmesine yardımcı olmak bazen,
Bambaşkalıklardan kurtulmak,
Arzularımıza giden yolda,
Duygusuzluğun izini dahi bırakmamak...
Şimdi başlıyor şiir dediğin,
Şimdi başlıyor cümlem belki de...
Bitti dediğin başladığın yer olmuyor mu hep?
Bize bunu öğretti ya hayat her seferinde kafamıza vura vura,
Dökülsün duygular o halde,
Kalem dile gelsin,
Kağıt sükut etsin...
Aşk şimdi başlıyor içimde...