Kimseye Kızmıyorum Şiiri - Hamit Atay

Kimseye Kızmıyorum

Kimseye kızmıyorum,
Çünkü kırgınlık sadece kalbimi yorar.
Ne geçmişin hıçkırıkları,
Ne de geleceğin kaygıları,
Artık hiçbiri dokunmaz içime.

Kimseye kızmıyorum,
Söylenen sözler uçup gider,
Ama geriye sadece boşluk kalır.
İçimdeki fırtına,
Her geçen gün biraz daha sakinleşiyor.

Kimseye kızmıyorum,
Çünkü herkes kendi yolunda bir kayıptır.
Bazen sevgi, bazen öfke,
Ama kimse, gerçekten kimse,
Yüreğime son noktayı koyamaz.

Kimseye kızmıyorum,
Bıraktılar mı, belki de gitmeleri gerekti.
Bekledim, belki çok uzun süre,
Ama beklemek, kaybolan bir zaman dilimidir.
Zaman kaybolur, insanlar geçer,
Ve ben yine ayakta kalırım.

Kimseye kızmıyorum,
Çünkü öfkelenmek, bir şekilde içimi kemiriyor.
Düşmanlık, sadece yorgunluk bırakıyor.
Ve en nihayetinde fark ediyorum,
Kimseye kızmak, sadece kendimi kaybetmektir.

Bunu kabul ettim,
İçimdeki boşluğu doldurmak için,
Bazen silmek gerekir.
Kimseye kızmıyorum,
Çünkü affetmek, en gerçek özgürlüktür.
Hamit Atay