Kimseye Kalmıyor Şiiri - Seleddin Aydın

Kral olsan bile insansın insan,
Can verip seni de var bir yaşatan,
Beşersin düzelt, olur ki hatan,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Elin güçlü, kolun uzun olsa da,
Altından koltuğun, tacın olsa da,
Sarayların, çelik zırhın olsa da,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Merhamet et karıncayı incitme,
Garibi, mazlumu kenara itme,
Horoz olsan bile vakitsiz ötme,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Garantisi olmayan iklimde yaşıyorsun,
Kafesten uçacak can taşıyorsun,
Adım adım menzile yaklaşıyorsun,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Bak ömür Güneş'i doğdu batacak,
Her can ecel şerbetini tadacak,
Yollar mezarlıkta noktalanacak,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Zamanla gül solar, meyve çürürmüş,
Hakikatı görmeyen göz ise körmüş,
Her kul yaşadığı gibi ölürmüş,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Haktan, hukuktan hiç ayrılmadan,
Sevgiyi koy, nefreti çıkar aradan,
Hesap sorar Yeri, Göğü Yaradan,
Kimseye kalmıyor bu fani Dünya.

Seleddin AYDIN