Kimseye Kal Demedim Şiiri - Ömer Çavdar

Herkesin varlığında yalnızdım,
Ben yalnızdım, kimse yoktu.
Varken de yoktunuz, yokken yok olun.
Yokluğunuz beni korkutmadı.
Seneler gezdim bulutlar gibi.
Gurbet çekti ayaklarım, ruhum, yüreğim..
Nereden nereye gittiğimi bilmedim.

Gönlüm vardı haksızın devi olamazdım.
Toprağın mağdur karıncası varken,
Alnımda kimse kara leke göremez.
Ben siyah olmadım beyaz varken,
Geriye ne gençlik ne saadet kaldı.
Başımın dikliği, ömrümü aldı,
Ama kimseye kal demedim.