acını kanatırcasına yıkılırcasına yaşadm diyemedim kmselere.
bagıra bağıra dolaştım sokaklarda..gözlerinin karasını sormadım geceye.
kaç tren geçti gönül rayımdan,kaç ucak havalanıp kaç otobüs yol aldı sert saçlarımdan..dur diyemedimm..
seni diyemedim..
yüz üstü düştüm yerlere avuçlarımda sıkıp toprağı tekrar ayağa kalktım ben sıvazladım kendi sırtımı.
ah etmedim ellrine.
bir ssızı damarlarımı zorlarcasına baskı yaparken göz bebeklerime ağlayamadım işte..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta