Seni çok sevdiğimi ilanı aşk ettim de,
Kalbime gömdüğümü kimseye diyemedim.
Kahrınla için, için eriyerek bittim de,
Ağlarken güldüğümü kimseye diyemedim.
Hüzünlü akşamlarının olmuyor gün aşımı,
Sebile döndürürken hayalin gözyaşımı,
Cama her dayadığım gece yorgun başımı,
Aksini gördüğümü kimseye diyemedim,
Son mesajın sanki bir uzak dosttan taziye,
Tart bakalım o sözü koyda bir teraziye..
Neden her dem gözlerim daldığı an maziye,
Deliye döndüğümü kimseye diyemedim.
Kıymetim bu kadarmış demek ki, nazarında;
Bir kalp daha satıldı bu gönül pazarında..
Kalbimi kimin için bu aşkın hızarında,
İkiye böldüğümü kimseye diyemedim.
Artık yaptıklarına alışacak gücüm yok!
Gel desen de bir daha buluşacak gücüm yok!
Hayata tutunmaya çalışacak gücüm yok!
Yaşarken öldüğümü kimseye diyemedim.
27.11.2011
Mehmet YAŞ
Şair / Söz yazarı
Kayıt Tarihi : 2.12.2011 23:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/02/kimseye-diyemedim-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)