Kimseye Anlatmadım Şiiri - Niyazi Tuncer

Vakitsizce gittiler kaçar gibi vedasız
Gizlice göçenleri kimseye anlatmadım
Hiç bakmadan geriye öyle sessiz sedasız
Kapımdan geçenleri kimseye anlatmadım

Şikayet mi edeyim sırrı örten geceyi
Yıllarca sakladığım şu tuhaf bilmeceyi
Yürek kitabımızdan okumadan heceyi
Lügat dan seçenleri kimseye anlatmadım

Sormadan yasakladım hasılı nedenleri
Hep kendime sakladım isimsiz gidenleri
Avucundan tas yapıp beynimi güdenleri
Kanatıp içenleri kimseye anlatmadım

Bazen nadasa kaldım bazen koz verdim ele
Bazı zaman haykırdım boyun eğdim o yele
Gülistanda tarumar edilmiş gonca güle
Benzetip biçenleri kimseye anlatmadım

Deli bile dediler estirdiğim rüzgâra
Nasıl döndü bilinmez o meltem kasırgaya
Ben ölürken başımda bir fatih a duaya
El açıp kaçanları kimseye anlatmadım

Yedi düvel dört iklim konuşuldum her yerde
Neden düştüm soran yok derman olmayan derde
En sonunda üstüme kapanırken son perde
Nedamet saçanları kimseye anlatmadım

Kurtbey / istanbul