Kimsesizlik Sevdam

Nikotinle sabahı delerken
Bir karanlıkla daha
Koyun koyuna
Derdin kucağındayım

Bir tasa var belli
Sebebi de özü de
Kara bir duman
Adı yok sözü de

Yine yorganımın
Ucu kalktı gece
Tuttu bir üşüme
Üzerim de ince

Sarılırım dumanıma
Kafama da bulaşır
Bir başkasındansa
Zihnim ona alışır

Yürürüm geceyi
Sabah etmeden daha
Yürürüm umut da yok
Ben buna da razıyım

Darmadağın değilim
Artık tamamen yokum
Ne ben sizin olayım
Ne de siz beni sokun

Yarın olur bilirim
Yine kader onundur
Dünün eli değilim
Kupa hep sonundur

Aşkın derin çukuruna
Çekilmem artık ben
Uzanmış kör koruna
Yanmam çok geç

Kafamı kaldırırım
Yine en anlamsız
Geceyi çaldırırım
Yüreğim gamsız

Gitme diyemem artık
Hiç kimse duyamaz
Gitme demeyince bana
Artık kimse kıyamaz

Elim cebimde ısınsın
Kalbim kimsesiz kalsın
Sonsuzluğa yol alsın
Kimsesizlik sevdam