Kimsesizlik! .. Şiiri - İsa Yılmaz

gece kaç saattir kimsesizler için
adım adım geride kalır da bitmez
sokak sokak uzar da son bulmaz
gökteki yıldızlar kadar sanırsın adımları
karanlık kaldırım taşlarına düşer ahların
eğilip de yerden kaldıramazsın
titreyen parmakların üşür
yarım kalmış yüreğin tükenir
dokunamazsın karanlıkta kalmış ahlarına
tutunamazsın geceye
gecedeki hüzne
ruhundaki yalnızlığa
tutunamazsın hayata
uzaktır sana çatılı bir ev
evdeki insanlar
insanlardaki düşler, umutlar
ey sahipsiz, kimsesiz
geceye ve tenha sokaklara müptela
sonu gelmez gecenin
saatler güneşi başına dikse de...