Kaç güz yaşadım bir bilsen
Kuzeyin gün görmeyen
Kuytu köşelerini, içimde
Titreye titreye biriktirdim ben
Hayattan bana kalan
Bunca yıldan armağan
Soğukluğumdur şu an
Bu yüzden bi başımayım
Kuzey kutbu kadar yakınım kendime
Sultan Ahmet Meydanı kadar uzak
İçimde bir kalabalık var
Tenhalığı sessiz mezarlık kadar
Yalnızım stadyumda
Tezahuratları duymayacak kadar
Ama şimdi çalıverecek telefon
Devreye girecek megafon
“Hadi nerdesin? Saat on
Eve çay şeker limon”
Güzlerin bir kıymeti kalmadı
Yalnızlığın da tadı
“Kimsesizlik” bunun adı.
Kayıt Tarihi : 25.8.2022 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize ve gönlünüze sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
TÜM YORUMLAR (1)