Zaman, suda parlayan incecik dalgalardır
Ben, orada binlerce tekneden bir taneyim.
Fırtınalar önünde alabora olmuşum
Denizin paramparça ettiği viraneyim.
Artık kuşlar, martılar konaklar bir köşemde
Etrafımda âşıklar cilveleşir sadece...
Gün sarılmış buluta, cüssem zamana tutsak
Bana düşman, koynunda uzandığım her gece.
Çünkü, içten kemirir, gönlümü fırtınalar
Beni baştan çıkarır artarak bir sessizlik.
Karanlığa gömülen hıçkıran şu sâhilde
Ölümü hatırlatan zehirdir kimsesizlik...
Kayıt Tarihi : 19.10.2003 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnizlik ve ölümü hatirlamak... Dogru. Yalniz gerekli de degil mi? Nice cigliklerimi o yalniz gecelerimde pisirdim ya da pisirmeye calistim desem, ne der ögretmenim?
Saygi, sevgi, dua ile...
TÜM YORUMLAR (1)