Kimsesizliğin Umudu Şiiri - Süreya Yaşa

Ey kimsesizlik,
Terkedilmiş bir düş benimkisi
inceden iplik iplik dizilmiş bir yalnızlık
korkudan beslenen karanlık karlı bir akşam
avuçlarımda unutulmuş bir gülüş benimkisi
Ey yalnızlık,
kaybolmuş kanadı kırılmış bir kuş gibisin
gayretin ötesinde korkutan bir hedefsin
kademe kademe güzelikjlerin umudusun
sarsılarak ölüme uçan bir kuş gibisin
Ey Umut
bir küçük çocuğun gözlerinde rastladım sana
o kadar masum ve içtendiki kalbin
soğuk bir kış günü ellerimden sana
şimdi kalbimden aşılyorum sana kimsesizliği yalnızlığı ve UMUDU...